Zasługę opracowania gamy Chińczycy przypisują cesarzowi Huang Ti (2597-2507 p.n.e), który zlecił swojemu ministrowi Ling Louen zadanie określenia istoty muzyki.
Ling Louen ustalił podstawowy, wydawany przez rurkę o określonej długości ton, który nazwał „Kong”. Potem ustalił cztery inne tony, tworzące gamę pentatoniczną. Były to nuty: Kong, Chang, Kio, Tche, Yu. Odpowiadają one tonom chromatycznej gamy europejskiej: fa, la, do, re, sol.
Każdy z tych tonów związany był z jednym z narządów ciała:
- Kong (fa) – śledziona i żołądek
- Kio (la) – wątroba I woreczek żółciowy
- Tche (do) – serce i jelito cienkie
- Yu (re) – nerki i pęcherz moczowy
- Chang (sol) – płuca i jelito grube
Wpływ tonów na człowieka:
- Ton Kong (fa) wzmacnia siły duchowe człowieka
- Ton Kio (la) jest symbolem dobroci i rozwija ten dar
- Ton Tche (do) umożliwia osiągnięcie harmonii z porządkiem obowiązującym we Wszechświecie
- Ton Yu (re) rozwija mądrość
- Ton Chang (sol) kształtuje poczucie sprawiedliwości
Chińskie instrumenty dzielą się na osiem kategorii, w zależności od materiału, z którego zostały skonstruowane tj.:
- z metalu (dzwonki)
- z kamienia
- z drewna (kołatki)
- z jedwabiu (cytry)
- z bambusa (flety)
- ze skóry (bębny)
- z tykwy
- z ziemi (okaryny z glinki)
Wpływ instrumentów na organizm:
- Dźwięki wydawane przez flet usprawniają czynność wątroby
- Dźwięki wydawane przez cytrę usprawniają czynność serca
- Dźwięki wydawane przez okarynę usprawniają czynność śledziony
- Dźwięki wydawane przez dzwonki usprawniają czynność płuca
- Dźwięki wydawane przez bębny usprawniają czynność nerek
Ważnym elementem chińskiej muzyki jest rytm. Rozróżniamy dwa rodzaje rytmów: Yang i Yin. Chińczycy znają sześć rytmów typu Yang i sześć rytmów typu Yin.
