Akupunktura, jedna z najstarszych metod leczenia, obok ziołolecznictwa, Dian Xue (akupresury), Tui Na i innych metod tradycyjnych, była podstawowym sposobem terapii w starożytnych Chinach. Metoda ta przechodziła różne koleje losu, przeżywała wzloty i upadki, okresy triumfu i niepowodzeń, wychodząc ostatecznie zwycięsko ze zmagań z przeciwnościami.
Dzisiaj Akupunktura obejmuje swoim zasięgiem niemal cały świat i zyskuje sobie coraz więcej zwolenników – zarówno wśród pacjentów jak i lekarzy, terapeutów. W wielu krajach została uznana oficjalnie przez władze służby zdrowia i odbywa się tam mozolny proces zespalania tej starożytnej metody chińskiej ze współczesnymi metodami medycyny zachodniej. Taka integracja jest uzasadniona, gdyż współczesna medycyna europejska, pomimo wybitnych osiągnięć w dziedzinie diagnostyki i terapii, nadal jest bezradna w wielu jednostkach chorobowych i to w takich, w których akupunktura jest w stanie przynieść skuteczną pomoc. Dotyczy to większości schorzeń przewlekłych oraz tzw. chorób cywilizacyjnych.
Początki akupunktury na świecie związane są ze starożytnymi Chinami i sięgają epoki neolitu 10 000 – 4000 lat p.n.e.
W wykopaliskach w Środkowej Mongolii w 1963 roku znaleziono ostre odłamy kamienia zwane bian, pochodzące z okresu neolitu. Wg ekspertów były to pierwsze kamienne igły do zabiegów Dian Xue (akupresury).
Zgodnie z legendą akupunktura zrodziła się ze spostrzeżeń dawnych chińskich wojowników. Zjawisko znikania uporczywych bólów po zranieniu strzałami z łuku lub bronia kłutą stało się punktem wyjścia do tezy o istnieniu ścisłego związku między określonymi punktami powłok ciała i narządami wewnętrznymi. Z czasem wykorzystano powyższe spostrzeżenia do celów terapeutycznych.
Obecnie w akupunkturze używamy sterylnych igieł o grubości 0,20-0.25 mm i róznej długości.
Neurofizjologiczne podstawy akupunktury
Nauka o akupunkturze oparta jest głównie na teorii kanałów energetycznych oraz krążej w tych kanał energii życiowej zwanej Qi.
Dwanaście meridianów głównych oraz osiem meridianów cudownych wiąże powłoki ciała z wnętrzem organizmu ludzkiego i dociera do wszystkich narządów ustroju.
Kanałami tymi nieprzerwanie płynie Qi, wg dzisiejszych pojęć – bioelektryczność.
W stanie zdrowia Qi dopływa bez przeszkód do wszystkich narządów i umożliwia ich prawidłowe działanie. W przypadku zakłócenia w krążeniu Qi dochodzi do upośledzenia czynności narządów a w konsekwencji do choroby.
Dwanaście głównych meridianów Qi:
Meridian Płuca ręki
Meridian Jelita grubego ręki
Meridian Żołądka stopy
Meridian Śledziony stopy
Meridian Serca ręki
Meridian Jelita Cienkiego ręki
Meridian Pęcherza Moczowego stopy
Meridian Nerki stopy
Meridian Osierdzia ręki
Meridian Potrójnego Ogrzewacza ręki
Meridian Pęcherzyka Żółciowego stopy
Meridian Wątroby stopy
Każdy z meridianów głównych związany jest z jednym z narządów wewnętrznych. Nakłucie odpowiedniego akupunktu stymulująco lub sedatywnie ma za zadanie przywrócenie prawidłowego krążenia Qi i co za tym idzie likwidację choroby.